Wynagrodzenia i świadczenia

Musisz godziwie wynagradzać pracowników za ich pracę. Zgodnie z jednym z przepisów federalnych, kobiety i mężczyźni mają prawo do równego wynagrodzenia, jeśli wykonują taką samą pracę w tym samym miejscu pracy. Prawo to obejmuje większość pracowników zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym i nie wymaga zatrudnenia minimalnej liczby pracowników. Prawo bierze pod uwagę, czy stanowiska lub prace są „zasadniczo równe”, a nie czy są identyczne. O tym, czy stanowiska są „zasadniczo równe” decyduje zakres obowiązków, a nie nazwa stanowiska. Prawo to obejmuje wszystkie formy wynagrodzenia, w tym pensję, wynagrodzenie za nadgodziny, premie, opcje na akcje, udział w zyskach i plany premiowe, ubezpieczenie na życie, wynagrodzenie za urlop i święta, dodatki na sprzątanie lub benzynę, zakwaterowanie w hotelu, zwrot kosztów podróży oraz świadczenia. 

Inne prawo federalne zabrania również większości pracodawców zatrudniających co najmniej 15 pracowników dyskryminacji ze względu na płeć (wśród innych kategorii, takich jak rasa, kolor skóry, religia i pochodzenie narodowe) w zakresie wynagrodzeń i świadczeń. Zgodnie z tym prawem nie ma jednak wymogu, aby miejsca pracy były „zasadniczo równe”. Oto przykłady dowodów, które mogą świadczyć o dyskryminacji ze względu na płeć: 

• dyskryminujące stosowanie polityki lub systemu wynagrodzeń lub dyskryminujące techniki ustalania wynagrodzeń;
• bariery w równym dostępie do lepiej płatnych miejsc pracy; 
• celowe obniżanie wynagrodzeń ze względu na płeć pracowników lub
• stosowanie pozornie sprawiedliwej polityki lub praktyki wynagradzania, która ma znacząco negatywny wpływ na pracowników należących do klasy chronionej, bez wykazania, że polityka lub praktyka jest związana z pracą i zgodna z koniecznością biznesową.

Co więcej, rozporządzenie wykonawcze nr 11246 zabrania niektórym federalnym wykonawcom i podwykonawcom dyskryminacji związanej z decyzjami dotyczącymi zatrudnienia, w tym związanej z wynagrodzeniami oraz ze względu na płeć (a także rasę, kolor skóry, religię, orientację seksualną, tożsamość płciową i pochodzenie narodowe). Sekcja 503 Ustawy o rehabilitacji (Rehabilitation Act) z 1973 roku zakazuje wykonawcom i podwykonawcom federalnym dyskryminacji dotyczącej zatrudnienia (w tym wynagrodzeń) w stosunku do osób niepełnosprawnych. Ustawa o pomocy w readaptacji weteranów z okresu wojny w Wietnamie (Vietnam Era Veterans’ Readjustment Assistance Act; VEVRAA) zabrania federalnym wykonawcom i podwykonawcom dyskryminacji dotyczącej zatrudnienia (w tym wynagrodzeń) w stosunku do chronionych weteranów.